از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد هنریک یوهان ایبسن (۲۰ مارس ۱۸۲۸ – ۲۳ مه ۱۹۰۶) نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر نروژی بود. او به عنوان یکی از بنیان‌گذاران مدرنیسم در تئاتر، اغلب "پدر رئالیسم" و یکی از تأثیرگذارترین نمایشنامه‌نویسان زمان خود شناخته می‌شود. آثار مهم او شامل "برند"، "پر گینت"، "دشمن مردم"، "امپراتور و گالیله‌ای"، "خانهٔ عروسک"، "هددا گابلر"، "اشباح"، "اردک وحشی"، "هنگامی که ما می‌میریم"، "رزمیرزولم" و "معمار" می‌باشد. او پرکارترین نمایشنامه‌نویس در جهان بعد از شکسپیر است و "خانهٔ عروسک" در سال ۲۰۰۶ پر اجرا‌ترین نمایش جهان بود. پر گینت با عناصر سورئالیستی قوی شروع شد و پس از آن ایبسن نوشتن به شعر را کنار گذاشت و به نثر واقع‌گرایانه نوشت. چندین نمایش از آثار بعدی او در زمان خود، به دلیل پرده برداشتن از واقعیات پنهان پشت ظاهر زندگی، رسوایی‌هایی را به وجود آورد. آثار بعدی او به بررسی واقعیت‌هایی می‌پرداخت که بسیاری از معاصرانش را ناراحت می‌کرد. او نگاه انتقادی و جست‌وجوی آزادانه‌ای را نسبت به شرایط زندگی و مسائل اخلاقی داشت. در نظر بسیاری از منتقدان "اردک وحشی" و "رزمیرزولم" به عنوان بهترین آثار ایبسن محسوب می‌شوند. ایبسن شخصاً "امپراتور و گالیله‌ای" را شاهکار خود می‌دانست. او اغلب در رتبه‌بندی‌ها به عنوان یکی از برجسته‌ترین نمایشنامه‌نویسان در سنت اروپایی قرار دارد و به عنوان برترین نمایشنامه‌نویس قرن نوزدهم شناخته می‌شود. ایبسن بر نویسندگانی چون جرج برنارد شاو، اسکار وایلد، آرتور میلر، جیمز جویس، یوجین اونیل و میروسلاو کرلزا تأثیر گذاشته است. او در سال‌های ۱۹۰۲، ۱۹۰۳ و ۱۹۰۴ نامزد جایزه نوبل ادبیات شد. ایبسن نمایشنامه‌هایش را به زبان دانمارکی (زبان نوشتاری مشترک دانمارک و نروژ در زمان او) نوشت و توسط ناشر دانمارکی گیِلندال منتشر شدند. هرچند بیشتر نمایشنامه‌های او در نروژ و اغلب در مکان‌هایی که یادآور شهر بندری شی‌ین، جایی که او بزرگ شد، قرار دارند، ایبسن ۲۷ سال در ایتالیا و آلمان زندگی کرد و در طی سال‌های پربار خود کمتر به نروژ سفر کرد. او در خانواده‌ای تجاری و اشرافی متولد شد و آثارش را با توجه به پیشینه خانوادگی خود شکل داد و اغلب شخصیت‌ها را بر اساس اعضای خانواده مدل‌سازی کرد. او پدر نخست‌وزیر سیگورد ایبسن بود. درام‌های ایبسن تأثیر زیادی بر فرهنگ معاصر داشتند.